«جرج برنارد شاو»

جرج برنارد شاو در تاریخ 26جولای 1856 در دوبلین ایرلند به دنیا آمد. در بیست سالگی به لندن مهاجرت کرد و یک منتقد موفق موسیقی شد.

در سال 1884 به تاسیس انجمن فابیان - سازمان سوسیالیستی که معتقد بود تغییر سیاسی و اقتصادی را بایستس از طریق اصلاحات به وجود آورد- کمک کرد.

در نخستین نمایشنامه اش به نام « خانه ی مرد بیوه» 1892 شاو به صاحبخانه های زاغه نشین ها حمله می کند. در نمایشنامه ی« کسب و کار خانم وارن» شاو علل روسپی گری را تجزیه و تحلیل می کند. این نمایشنامه فوراً قدغن شد و تا سال  1902به روی صحنه نرفت.

نمایشنامه ی « اسلحه و انسان»1894 یک کمدی ضد جنگ، تنها نمایشنامه ای بود که برای اولین بار بر روی صحنه رفت و اندک موفقیتی یافت.

پس از 1904 وقتی که دوستش هانری گرانویل بارکر، در کمتر از سه سال یازده عدد از نمایشنامه هایش را در تماشاخانه ی رویال کورت به روی صحنه برد؛ نمایشنامه هایش به مقبولیت عمومی رسید.

از بین این نمایشنامه ها می توان به « کاندیدا» 1895، «مرید شیطان»1897 و«قیصر و کلئوپاترا» 1898 « انسان و ابر انسان»1903 اشاره کرد.

نمایشنامه ی «انسان و ابر انسان» حاوی نظریه ی شاو به نام «نیروی زندگی» است. به نظر شاو، نیروی زندگی انرژی است که بر مردم سیطره دارد. وقتی این انرژی استفاده شود منجر به زندگی برتر و خلاق می شود.

دیگر نمایشنامه های معروف او شامل«بازگشت به متوشال» 1918 تا 1920، نمایشنامه ای که کل تاریخ بشر را دنبال می کند. « سرگرد باربارا»1905،« پیگمالیون» 1912، «دکتر بر سر دو راهی»1905،« آندروکلس و شیر» 1913 و «خانه ی دلشکن» 1919.

شاو جایزه ی نوبل ادبیات را در سال 1925 برد.

او در سال 1950 دیده از جهان فرو بست.

مترجم :

زین العابدین چمانی

نیروانا جم

نیروانا جم